Stadswandeling door Altea
Hoewel Altea de afgelopen decennia uit haar voegen is gegroeid en niet meer veel lijkt op het oude vissersplaatsje van weleer, blijft het de bijnaam ‘Parel van de Costa Blanca’ alle eer aandoen.
Van welke kant u Altea ook nadert, altijd ziet u lang van te voren het oude centrum op de heuvel liggen met als hoogste punt de blauw met wit gespikkelde koepel. Nog mooier is deze aanblik als u vanaf de plek waar u uw auto heeft neergezet (zie onder) een stukje noordwaarts gaat naar het ronde plein dat bijna in zee ligt. Landinwaarts kijkend ziet u de kerk boven alles uittorenen en bovendien heeft u van deze plek een prachtig uitzicht over de hele baai van Altea. Aan de noordkant wordt deze afgesloten door de Peñón de Ifach, aan de zuidkant door de Sierra Helada.U loopt een stukje verder noordwaarts langs de boulevard, langs een rij aangename terrasjes. Deze boulevard is allesbehalve nieuw maar met haar halfronde uitstulpingen, bankjes, planten en witte stenen blijft ze een lust voor het oog. U loopt tot het einde en slaat dan linksaf omhoog. Bij een plein met vlaggen, dat vroeger de entree van Altea vormde, steekt u de drukke N-332 recht over en loopt de calle Garganes in. Vervolgens neemt u de tweede straat links.
Hoewel de Calle Mayor bovenin het oude centrum ligt, is deze straat, de Calle Rey Jaime I, de eigenlijke hoofdstraat van het moderne Altea. Het is de straat waaraan de banken, de winkels en het stadhuis gevestigd zijn en waar het overdag een drukte van belang is. U passeert het stadhuisplein en later aan uw linkerhand de overdekte markt, die nog niet zo lang geleden gerestaureerd is. Aan het einde slaat u rechtsaf, loopt langs de Casa de Cultura en steekt schuin linksaf de straat over. U ziet hier een smalle straat trapsgewijs omhoog gaan, de Calle Mestre La Música, een naam die aangeduid wordt met mooie tegeltjes.
U bent nu in het oude Altea, het deel dat bestaat uit een wirwar van trappen en straatjes en waar de witte huizen vrijwel zonder uitzondering mooie bloeiende planten zoals bougainville en jasmijn aan hun gevels hebben hangen. Aan de rechterkant gaat een straatje met daarna een trap naar beneden dat naar de Plaza del Agua leidt, het plein waar in juli en augustus elke donderdagavond om 21.00 uur leuke gratis concerten worden gegeven. Zoals de naam al aangeeft, is er op dit plein een oud waterreservoir te vinden.
U gaat verder rechtdoor in de Calle Mestre La Música en stijgt steeds hoger. Eigenlijk maakt het niet uit hoe u precies loopt, het leukste is zelf een beetje te dwalen door de kleinste straatjes. Een beetje naar rechtsafbuigend en dan terug naar links komt u uit op een bocht in een asfaltweg. U loopt hier rechtdoor de asfaltweg in en bevindt zich in de Calle del Portal Viejo. Rechts heeft u een schitterend uitzicht op de Sierra de Bernia en links ziet u even later de oude poort die haar naam geeft aan deze straat. Dit is één van de twee poorten die nog bewaard is gebleven in de muur van het oudste gedeelte van de stad. Nadat de Moorse bevolking in 1609 op de boot naar Afrika was gezet, moest Altea herbevolkt worden. Dat gebeurde vanaf 1617 toen zestig families het dorp kwamen bewonen. Vanaf dat moment begon de stad de vorm aan te nemen die u nu ziet, een ommuurd gedeelte dat langzaam naar zee toe groeide.Leuk is het gedicht dat naast de oude poort hangt en dat de haastige toerist een halt toeroept om even stil te staan bij het prachtige uitzicht dat hij vanaf het kerkplein heeft.
Door de poort komt u eerst op een prachtig pleintje dat ‘s avonds vol terrasjes van restaurants staat en loopt dan rechtdoor de Calle Mayor in.
Aan deze straat zijn enkele van de mooiste
kunstwinkels gevestigd en ook een paar fijne restaurants. Het zijn
mooie, oude panden, met enorm dikke muren en balken aan het plafond. De
Calle Mayor komt uit op het kerkplein, die overheerst wordt door de
negentiende-eeuwse parrochiekerk. Als de deuren open staan, is het de
moeite waard een kijkje binnen te nemen. Het interieur is licht en
neobarok. Het kerkplein wordt overdag vrijwel alleen bezocht door
toeristen maar in de namiddag en ‘s avonds komt het tot leven. Dan
vullen zich de terrasjes, worden de stalletjes van de ambachtsmarkt
opgezet en wordt er menig feest gevierd. Zowel Spanjaarden als
buitenlanders komen van heinde en verre om in het oude centrum van Altea
te gaan dineren.Langs de voordeur van de kerk steekt u het plein over
naar het balkon aan de andere kant. Terugkijkend ziet u nu de twee
beroemde blauwwitte koepels, die eigenlijk het merkteken van Altea
vormen. Vanaf het balkon zelf heeft u een schitterend uitzicht op de
baai, de haven, de witte huizen met hun rode daken onder u en op de
flats van Benidorm.
Met uw rug naar de railing van het balkon slaat u linksaf en ziet enkele van de oudste muren. Aan deze kant moest het dorp verdedigd worden tegen gevaar uit zee en dat is te zien aan de muren. U slaat rechtsaf de hoek om en loopt de Calle San José in. Dit is een smalle straat met een paar mooie panden. U loopt rechtdoor totdat een drietal straten bij elkaar komt en u van tegels op asfalt terecht komt. Hier slaat u rechtsaf de bocht om en loopt via de Calle San Miguel weer terug naar de kerk. Aan deze straat is een aantal leuke artistieke winkeltjes gevestigd, met kleding, sieraden, schilderijen etc. Altea had al aan het begin van de twintigste eeuw de naam dat er zulk bijzonder wit licht scheen en het werd al vroeg opgezocht door schilders. De vestiging van de faculteit Schone Kunsten van de Universiteit Miguel Hernández, aan het einde van de twintigste eeuw, heeft de naam van ‘artistiek dorp’ alleen maar bevestigd.
Weer op het kerkplein steekt u het nu rechts aanhoudend over en daalt dan via een steile trap de Calle Santa Bárbara af. Aan uw rechterhand staan enkele van de mooiste oude panden van de stad en aan het einde komt u uit bij een parkje met alweer een prachtig uitzicht. Op zomeravonden is het hier goed toeven. Linksafslaand ziet u vrijwel meteen de tweede poort in de oude muur. Ook ziet u, als u goed langs deze gevels kijkt, hoe schuin de muren lopen. Er is niet veel fantasie voor nodig om zich voor te stellen hoe hier vroeger de stadsmuur liep. U loopt onderlangs de muren en gaat de eerste mogelijkheid rechtsaf naar beneden. U kiest nu steeds de straat die het meest naar beneden voert en daalt zo in vijf minuten weer af naar zeeniveau. U steekt de N-332 over en bent weer aan de boulevard, die nu zuidwaarts oploopt. Dit deel van de boulevard is minder mooi aangelegd en drukker qua verkeer. Maar u loopt er vlak langs de zee en het kiezelstand en na tien minuten bereikt u de vissershaven. Linksafslaand kunt u de pier van de vissershaven oplopen en tot het uiterste puntje doorlopen. Als u hier in de namiddag bent, kunt u de vissersboten zien aankomen en ook het avondlicht over de witte huizen van Altea is vanaf deze plek beeldschoon. Vergeet ook niet het onooglijk uitziende maar o zo authentieke barretje op het dak van het havengebouw voor een aangename pauze. Uiteindelijk loopt u terug naar de boulevard en rechtsaf in tien minuten naar het beginpunt.
Praktische informatieWie van ver komt, neemt op de snelweg afweg 64 en rijdt dan zuidwaarts via de N-332. Komt u van dichterbij, dan bevindt u zich waarschijnlijk al op de N-332, de drukke weg die dwars door het centrum loopt. Halverwege het centrum ziet u aan de zeekant een P-wegwijzer, die u een smal straatje inleidt tussen twee witte huizen. Uit het noorden komend is deze afslag naar links net na een zebra en een stoplicht. U houdt vervolgens links aan en parkeert op de parkeerplaats aan zee.Komt u met tram of bus, dan stapt u ook uit aan de N-332 en loopt in vijf minuten naar de bedoelde parkeerplaats aan de boulevard.
Door: Bea Lutje Schipholt
.
Met uw rug naar de railing van het balkon slaat u linksaf en ziet enkele van de oudste muren. Aan deze kant moest het dorp verdedigd worden tegen gevaar uit zee en dat is te zien aan de muren. U slaat rechtsaf de hoek om en loopt de Calle San José in. Dit is een smalle straat met een paar mooie panden. U loopt rechtdoor totdat een drietal straten bij elkaar komt en u van tegels op asfalt terecht komt. Hier slaat u rechtsaf de bocht om en loopt via de Calle San Miguel weer terug naar de kerk. Aan deze straat is een aantal leuke artistieke winkeltjes gevestigd, met kleding, sieraden, schilderijen etc. Altea had al aan het begin van de twintigste eeuw de naam dat er zulk bijzonder wit licht scheen en het werd al vroeg opgezocht door schilders. De vestiging van de faculteit Schone Kunsten van de Universiteit Miguel Hernández, aan het einde van de twintigste eeuw, heeft de naam van ‘artistiek dorp’ alleen maar bevestigd.
Weer op het kerkplein steekt u het nu rechts aanhoudend over en daalt dan via een steile trap de Calle Santa Bárbara af. Aan uw rechterhand staan enkele van de mooiste oude panden van de stad en aan het einde komt u uit bij een parkje met alweer een prachtig uitzicht. Op zomeravonden is het hier goed toeven. Linksafslaand ziet u vrijwel meteen de tweede poort in de oude muur. Ook ziet u, als u goed langs deze gevels kijkt, hoe schuin de muren lopen. Er is niet veel fantasie voor nodig om zich voor te stellen hoe hier vroeger de stadsmuur liep. U loopt onderlangs de muren en gaat de eerste mogelijkheid rechtsaf naar beneden. U kiest nu steeds de straat die het meest naar beneden voert en daalt zo in vijf minuten weer af naar zeeniveau. U steekt de N-332 over en bent weer aan de boulevard, die nu zuidwaarts oploopt. Dit deel van de boulevard is minder mooi aangelegd en drukker qua verkeer. Maar u loopt er vlak langs de zee en het kiezelstand en na tien minuten bereikt u de vissershaven. Linksafslaand kunt u de pier van de vissershaven oplopen en tot het uiterste puntje doorlopen. Als u hier in de namiddag bent, kunt u de vissersboten zien aankomen en ook het avondlicht over de witte huizen van Altea is vanaf deze plek beeldschoon. Vergeet ook niet het onooglijk uitziende maar o zo authentieke barretje op het dak van het havengebouw voor een aangename pauze. Uiteindelijk loopt u terug naar de boulevard en rechtsaf in tien minuten naar het beginpunt.
Praktische informatieWie van ver komt, neemt op de snelweg afweg 64 en rijdt dan zuidwaarts via de N-332. Komt u van dichterbij, dan bevindt u zich waarschijnlijk al op de N-332, de drukke weg die dwars door het centrum loopt. Halverwege het centrum ziet u aan de zeekant een P-wegwijzer, die u een smal straatje inleidt tussen twee witte huizen. Uit het noorden komend is deze afslag naar links net na een zebra en een stoplicht. U houdt vervolgens links aan en parkeert op de parkeerplaats aan zee.Komt u met tram of bus, dan stapt u ook uit aan de N-332 en loopt in vijf minuten naar de bedoelde parkeerplaats aan de boulevard.
Door: Bea Lutje Schipholt
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten