zondag 31 maart 2013

Madrid

Puerta del Sol, letterlijk het middelpunt van Madrid.
Barcelona is het populairst, maar Madrid heeft wél de hipste hotels, de coolste restaurants en beste musea van Spanje. Ga in mei, vóór de grote hitte en neem onze favoriete adresjes mee.
Ver van de Madrileense hectiek in Parque del Buen Retiro.
Snuisteren tussen antiek, vintage mode en prullaria.
Waar beginnen? Puerta del Sol, letterlijk het middelpunt van de stad. Hier ligt Kilómetro Cero, het nulpunt van de stad. Van hieruit worden alle Madrileense afstanden berekend en beginnen alle huisnummers bij één. Onder het plein het belangrijkste metroknooppunt, bovengronds zonnige terrasjes.

Het aloude Parque del Buen Retiro is misschien wel het mooiste stadspark op aarde. Een groene oase te midden van de heksenketel die Madrid de klok rond is. Roeien op de vijver, een biertje op een van de terrassen, een potje petanca of picknicken met uitzicht op het fenomenale Palacio de Cristal. De halve stad komt hier 's zondags relaxen.

In Madrid staan drie van 's werelds beroemdste musea op een kluitje: het Prado met klassieke kunst van grootmeesters als Goya en El Greco, het Museo Reina Sofia met moderne meesterwerken van Dalí en Picasso (Guernica), en het Museo Thyssen-Bornemisza met de prestigieuze privécollectie van de gelijknamige staalbaron, met onder meer Jan van Eyck en Mondriaan.

Shoppen
Madrid is een winkelwalhalla vol chique en hippe winkels van peperduur tot heel betaalbaar. Warenhuizen en grote winkels vind je tussen Plaza Callao en Sol, kleine traditionele winkeltjes rond Plaza Mayor, funky modeboetieks in Chueca en Calle Fuencarral, kunst en design in Malasaña. Voor de Louizalaan op z'n Madrileens trek je naar naar Salamanca- alleen is die hier een hele wijk groot. Op zondagochtend is El Rastro 's werelds grootste vlooienmarkt, met 3.500 stalletjes vol antiek, vintage mode en prullaria.

Tapas en restaurants
Viuda de Vacas (Calle Cava Alta 23) uit 1903: een zinken bar, haardvuur, gietijzeren wenteltrap en tapas om je vingers bij af te likken.

Alhambra (Calle Victoria 9) is een stukje Andalusië in Madrid. De antieke tapasbar uit 1929 vol kleurige azulejos, hangende hammen, stierenkoppen en puike tapas, werd beroemd door Pedro Almodóvar.

Ramses (Puerta de Alcalá 4) is champagnebar, bistro, restaurant, private dining room én nachtclub in één, door designer Philippe Starck voorzien van een eclectisch maar stijlvol interieur. (Ramses Life).

Drinken en dansen
Museo Chicote (Gran Vía 12) is een antieke cocktailbar uit 1931 en de beroemdste in Madrid. In het mahoniehouten art-deco-interieur nipten diva's als Grace Kelly, Ava Gardner en Bette Davis er aan hun manhattan naast Salvador Dalí en Ernest Hemingway. Het interieur is authentiek, de nachtelijke deejay's zijn nieuw (Museo Chicote).

Circulo de Bellas Artes (Calle Alcalá 42) opende in 1926 als besloten cultuurcentrum, maar nu is iedereen welkom. Op de begane grond een chic café, dat de locals vanwege de enorme ramen La Pecera - het aquarium - noemen. Prima voor lunch, 's avonds zijn er tapas tussen de pilaren, beelden, spiegels en kroonluchters (Circulo de Bellas Artes).

Kapital, Fabrik en Pachá zijn de populairste clubs. Denk er niet aan om voor 1 uur 's nachts te komen en hou na drieën rekening met lange rijen. Dat mag geen punt zijn: in Madrid is het 's nachts overal feest (Grupo Kapital).

Logeren
Chic: Paleishotel Gran Hotel Reina Victoria werd omgetoverd tot überhip 'personality hotel' ME. Een spectaculair stijlvolle combinatie van oud en nieuw. Boek de torensuite en kijk met een droge Martini uit over flonkerend Madrid vanuit je designbad of Eames Lounge Chair. Tweepersoonskamer vanaf 195 euro met ontbijt (Melia Madrid).

Design: Ondanks de wat mindere locatie is Hotel Puerta America de hemel voor designliefhebbers. Elke verdieping werd ingericht door een andere designer. Vanaf 180 euro (Hoteles Silken).

Budget: Kleiner dan de twee voorgaande designhotels, maar meteen ook prettiger geprijsd, is Room Mate Mario. Hip maar vrolijk design, lekker centraal en heel betaalbaar. De andere Room Mate-hotels - Laura, Alicia & Oscar - zijn al even fris en fruitig. Vanaf 65 euro (Room Mate Hotels).

Praktisch
Erheen: vanuit Brussel in 2 uur met Brussels Airlines, Air Europa of vanuit Charleroi met Ryanair.

Beste periode: mei en juni (nog niet te heet), of in de vroege herfst.

Reisgids: 100x Madrid, uitg. Lannoo
(Bron:HLN.be)

zaterdag 30 maart 2013

Gezellige Paasdagen


In Duitsland is het strandseizoen begonnen


vorige | foto 1 van 8 | volgende

In Duitsland is het strandseizoen begonnen...

Goede Vrijdag markeert traditioneel het begin van het strandseizoen in Duitsland. En dus kunnen de winterjassen uit, de zwembroeken aan en de badhanddoek mee. Er zijn althans mensen die zich door de kou niet laten tegenhouden. Hier: Strandbad Wannsee in Berlijn. © ap

vrijdag 29 maart 2013

Goede Vrijdag

vorige | foto 1 van 18 | volgende

Indonesiërs zoals Jezus aan het kruis genageld

Op Goede Vrijdag imiteren katholieke fanatici wereldwijd de kruisiging van Jezus en dat levert huiveringwekkende beelden op. Niet alleen op de Filipijnen namen gelovigen deel aan het ritueel, ook in Indoniëse - dat slechts drie procent katholieken telt - lietten mensen zich kruisigen. © Getty

Vrolijk Pasen

Duitser hangt 10.000 eieren in een boom.
© getty.
Volker Kraft liet zich niet afschrikken door de winterkou in Saalfeld en versierde opnieuw zijn paasboom met tienduizend eieren. Tradities zijn er om gerespecteerd te worden en daar kon het gure winterweer geen stokje voorsteken. Kraft deed zijn familienaam alle eer aan tuigde ook dit jaar weer de appelboom in zijn tuin op.
© afp.
© afp.
"Het was wel een uitdaging dit jaar. Het gure weer maakte het ons niet makkelijk maar we hebben de klus op tijd kunnen klaren", aldus Volker. De boom staat alweer te schitteren in de tuin en het hek staat open. Het Duitse stel verwacht ook dit jaar weer vijftienduizend bezoekers. In de boom hangen dit jaar exact 10.030 eieren, allemaal met de hand geschilderd of versierd. Volgens de website van Thüringen is het dan ook de "mooiste en meest spectaculaire paasboom van de wereld".

Het idee voor de boom deed Volker 45 jaar geleden op. De Duitser passeerde toen op weg naar school een struik die versierd was met paaseieren en dat trof hem. "Ik wist toen al dat ik ooit ook een paasboom wou voor mijn kinderen." De start was nog vrij bescheiden. Het eerste jaar hingen er precies 18 eieren in de appelboom. Maar de boom werd elk jaar groter en ook het aantal eieren nam gestaag toe. Halfweg de jaren negentig hing het paar duizend eieren op en vorig jaar werd de kaap van tienduizend gehaald.

Kraft is er weer helemaal klaar voor. Nu de job geklaard is, neemt hij weer plaats in zijn tuinhuisje en geeft hij rustig antwoord op de vragen van de bezoekers. En die liggen voor de hand. "Ze vragen hoelang ik er over doe, hoeveel eieren er in de boom hangen en hoe ik op het idee gekomen ben", lacht de minzame Duitser. "Neen, ik vraag geen inkomgeld. Iedereen is welkom, iedereen mag meegenieten van de kleurenpracht." Hij verkoopt wel postkaartjes van de boom en gekleurde eieren. Het laatste zijn kunstwerkjes van de hand van zijn vrouw en dochter. Soms krijgt hij ook versierde eieren van bezoekers cadeau en daar zijn ook echte pareltjes bij. Trots is hij zeker op het ei met de afbeelding van London Bridge of het presentje van een Amerikaanse toerist die hem een exemplaar met de beeltenis van Bill en Hillary Clinton schonk.

Kraft denkt nog lang niet aan stoppen. De 75-jarige heeft een grote drijfveer. "De lichtjes in de ogen van de bezoekers en het enthousiasme van de kinderen. Daarom blijf ik elk jaar opnieuw de eieren in de boom hangen", glundert hij. De poort van zijn tuin blijft nog het ganse paasverlof open. Daarna haalt hij opnieuw alle eieren uit de boom en dat is geen sinecure. Elk jaar sneuvelen er 200 tot 500 exemplaren.
© afp.
© epa.
© afp.
© getty.
© afp.
© getty.
© afp.

(Bron:H LN.be)

zondag 17 maart 2013

China; Beijing

Foto: Beautyplace.com

Beijing


Tips voor een stedentrip Beijing

door Jaap van Splunter
Shanghai en Hongkong mogen dan de economische hoofdsteden van China zijn, Beijing is toch echt het belangrijkste centrum voor bestuur, onderwijs en cultuur. De stad heeft het afgelopen decennium een enorme ontwikkeling doorgemaakt, mede door de organisatie van de Olympische Spelen van 2008. Oosterse traditie en westerse luxe komen hier zonder problemen samen. Een bezoek aan Beijing blijft dan ook altijd verrassen. Wij geven je alvast wat tips wat er te doen.

Verboden stad
Het was eeuwenlang een van de meest verboden plekken in China. De Verboden Stad was de plaats van waaruit de Chinese keizers van de Ming- en Qingdynastie hun rijk bestuurden. Yongle, de derde Mingkeizer, is verantwoordelijk geweest voor de bouw op deze plek, want onder zijn leiding werd in 1406 de hoofdstad van het rijk van Nanjing naar Beijing verplaatst.
Met ruim 720.000 vierkante meter is het Keizerlijk Paleis de grootste residentie die een heerser ooit liet bouwen. Ingesloten door een slotgracht en bijna tien meter hoge muren liggen maar liefst 980 gebouwen aan indrukwekkende binnenplaatsen.
Gelukkig is de Verboden Stad tegenwoordig ook toegankelijk voor de gewone sterveling. Zonder problemen kun je een middag stukslaan in het enorme complex, dat bestaat uit een Binnenhof (met de paleizen Qian Qing Gong en Kun Ning Gong) en een Buitenhof (met de paviljoenen Tai He, Zhong He en Bao).
 

Plein van de Hemelse Vrede

Het Tian'anmenplein, beter bekend als Plein van de Hemelse Vrede, is het kloppende hart van Beijing. Belangrijke historische gebeurtenissen zijn onlosmakelijk verbonden met dit plein. Hier klom Mao in 1949 bovenop de Poort van de Hemelse Vrede – de naamgever van het plein – en riep de Volksrepubliek China uit.
In die tijd was het plein nog betrekkelijk klein en ook nog eens ommuurd, maar in de jaren vijftig van de vorige eeuw werd het uitgebreid naar zijn huidige omvang van zo’n vierduizend vierkante meter. Dat was ook wel nodig, want er moest ruimte worden geschapen voor de enorme (militaire) parades die het moderne China zo kenmerken.
Minder enthousiast waren de machthebbers met de studentenopstand in 1989, die bloedig de kop werd ingedrukt. Midden op het plein staat het Monument voor de Helden van het Volk, dat wordt omringd door de Poort van de Hemelse Vrede met het beroemde portret van Mao, het mausoleum van Mao en de Grote Hal van het Volk.

 

Hutongs

Om een beeld te krijgen van hoe het er in het oude Peking aan toeging, is een bezoek aan een zogenaamde hutong een must. Een hutong is ommuurd en bestaat uit nauwe straatjes, waaraan kleine huizen staan, meestal slechts één woonlaag hoog.
Dit type woonwijk bestaat al zevenhonderd jaar en is ontstaan na de komst van Djenghis Kan. Ooit was dit het domein van de rijken, maar tegenwoordig zijn het toch de minder gefortuneerden die hier hun domicilie zoeken. Vanwege de slechte woonomstandigheden werden veel van deze traditionele wijken afgebroken.
De mensen woonden dicht op elkaar en door het gebrek aan sanitair lagen epidemieën altijd op de loer. Gelukkig heeft het bestuur op tijd ingezien, dat deze wijken toch bijzonder waren en worden sommige hutongs opgeknapt en voorzien van water, elektra en sanitair. En daar zijn ze op onderdelen goed in geslaagd, want tegenwoordig is een bezoek aan een hutong een vast onderdeel van een bezoek aan Beijing.

Zomerpaleis

Het Zomerpaleis kreeg zijn huidige plek onder keizer Qianlong van de Qingdynastie. Het complex van zeventigduizend vierkante meter is aangelegd in een uitgestrekt domein rond het grote, kunstmatige Kunmingmeer, en bestaat uit allerlei rijk versierde en goed bewaarde paviljoenen, gaanderijen, woningen en tempels.
Van oudsher was dit een buitenverblijf van verschillende keizers. Het was Cixi, de weduwe van een keizer, die aan het einde van de negentiende eeuw het hele complex flink liet uitbouwen tot de huidige vorm. Sinds de revolutie is het een groot openbaar park, dat druk wordt bezocht.
De meeste bezoekers zullen het Zomerpaleis binnenkomen via de Oostelijke Paleispoort. Daar staat de Hal van de Medemenselijkheid en Lang Leven, waar Cixi hof hield. Een van de meest aansprekende delen van het paleis is te vinden bij de Lange Gang, een zevenhonderd meter lange, open galerij, die eindigt bij de indrukwekkende Marmeren Boot.

 

Tempels

Een bezoek aan Beijing is natuurlijk niet compleet zonder een van de vele tempels binnen te stappen. Als je een goed inzicht in het boeddhistische kloosterleven wilt krijgen, is een bezoek aan de Lamatempel een aanrader. Keizer Qianlong was ervoor verantwoordelijk dat dit klooster in 1745 werd (om)gebouwd.
Zo hoopte de keizer alle volken van zijn reusachtige rijk te vriend te houden, zoals de Tibetanen. Misschien zouden de huidige machthebbers daaraan een voorbeeld kunnen nemen, want Tibet en de dalai lama zijn tegenwoordig echte hoofdpijndossiers. De fraaie Confuciustempel is gebouwd ter ere van de bekende Chinese filosoof.
Als je op zoek bent naar geluk, voorspoed en een lang leven mag een bezoek aan de Tempel van de Oostelijke Bergpiek niet ontbreken; het bekendste taoïstische heiligdom van China. Tot slot is ook de Tempel, ook wel het Altaar van de Hemel bijna verplichte kost; de belangrijkste van alle keizerlijke altaren. Dit is een van de topattracties van Beijing en werd niet voor niets door de UNESCO op de Werelderfgoedlijst geplaatst.

 


Olympische Spelen


Met de Olympische Spelen van Londen alweer achter de rug, denk je bij Beijing al snel aan de geweldige Olympische Spelen die hier in augustus 2008 werden georganiseerd. De toewijzing van de Spelen aan China was in sommige kringen wegens de politieke situatie en de mensenrechtenschendingen controversieel, maar onvermijdelijk gezien China’s globale positie als een van de grootste internationale mogendheden.
Om de Spelen tot een succes te maken, werden kosten noch moeite gespaard door de overheid. Tussen de vierde en vijfde ringweg werd een Olympic Green uit de grond gestampt, met een Olympisch Dorp en diverse stadions.
Blikvanger werd het Nationale Stadion, in de volksmond beter bekend als het Vogelnest, dat werd ontworpen door de Zwitserse architecten Herzog & De Meuron. Het Vogelnest is nog steeds een belangrijke toeristische attractie, maar het plan om van de Olympic Green een gezellige en dynamische stadswijk te maken lijkt minder succesvol.
 


Foto: Wikimedia Commons
 

Chinese Muur


De Chinese Muur of Grote Muur is een van de bekendste bouwwerken van China, zo niet van de wereld. Deze duizenden kilometers lange, uit aarde en stenen opgetrokken verdedigingswal moest het Chinese Keizerrijk beschermen tegen vijandelijke nomadische ruitervolkeren. Op nog geen anderhalf uur rijden van Beijing ligt bij het plaatsje Matianyu een prachtig stukje gerestaureerde muur.
Vanuit hier kun je – nadat je je door een legertje opdringerige straatventers hebt gewurmd – beginnen aan de beklimming van de muur. Heb je geen zin om zelf naar boven te klimmen?
Geen probleem, want een kabelbaantje brengt je naar boven, waar je aan je wandeling kunt beginnen. Hou er wel rekening mee, dat het óp de muur ook nog de nodige zweetdruppels kost, want de muur volgt het landschap en dat betekent bergop en bergaf. Terug naar beneden kun je ook nog de ijzeren bobsleebaan pakken.

 

Uitgaan & winkelen


De grauwe sluier van het communisme lijkt zo op het eerste gezicht in Beijing te zijn afgeworpen. De vrijemarkteconomie viert hoogtij en de bekende westerse merken zijn allemaal aanwezig in de meest moderne en luxe winkelcentra.
En niet alles blijkt hier made in China te zijn. Buiten de moderne malls mag een bezoek aan de vele marktjes natuurlijk niet ontbreken. De inwendige mens komt ook aan zijn trekken, want met circa veertigduizend geregistreerde restaurants is het aanbod vrijwel onuitputtelijk en bovendien gevarieerd, met plaatselijke en internationale gerechten.
Elke avond Pekingeend op je bord is dus niet nodig. Het avond- en nachtleven is op zijn minst bruisend te noemen. Beijing is trendy en hot, een verzamelplek voor musici, kunstenaars en andere gelukszoekers, die hopen op hun grote doorbraak. Een hoogtepunt voor velen zal ongetwijfeld een bezoek aan de Opera zijn. Ook al versta je er niets van, de ambiance is het bezoek alleen al waard.
 

Praktisch


Beijing is op vele manieren bereikbaar. East vloog met de uitstekende vliegmaatschappij Cathay Pacific (www.cathaypacific.com) naar Hongkong en vandaar met zustermaatschappij Dragonair in ruim drie uur naar de Chinese hoofdstad.
De combinatie Hongkong en Beijing is een aanrader! De aankomst op het internationale vliegveld van Beijing is een genot: comfort, ruimte en voorzieningen zijn onovertroffen. Hetzelfde geldt voor veel accommodaties. Uiteraard kun je terecht in alle prijzen en klassen, maar beknibbel niet teveel op de accommodatie.
Wij waren onder de indruk van The Opposite House (www.theoppositehouse.com) in het fraaie Chaoyang District. Het verkeer in en rond de stad is tijdens de spitsuren een absolute ramp, waarmee je rekening moet houden als je iets afspreekt.
De beste reistijd ligt in het voor- en najaar, waarbij het wel loont om even te checken wanneer de nationale feestdagen zijn, want dan wordt je geduld wel erg op de proef gesteld.

donderdag 14 maart 2013

Spanje; Costa Blanca

Feestwoordenboek: over ninots, falleras, plantà en mascletà
De regio Valencia staat de komende da­gen in het teken van de Fallas-fees­ten. Net als de woorden die we in de andere delen van het ‘feestwoordenboek’ hebben behandeld, hebben ook de Fallas vaste onderdelen en typische woorden, die wel wat uitleg kunnen gebruiken.
In?Valencia, maar ook in Alicantijnse plaatsen als Denia, Pego, Calp en Benidorm, worden deze week de Fallasfeesten ge­vierd. Dat feest begint met opbouwen van deze Fallas, beeldengroepen die gemaakt zijn van brandbaar materiaal en die in de nacht van 19 op 20 maart in de brand worden gestoken. Het woord Falla is Valen­ciaans en het komt van het Latijnse woord voor fakkel: facla.

Met de Fallasfeesten vieren de mensen het einde van de winter. Dat wordt in Va­lencia al sinds de achttiende eeuw op een feestelijke manier gedaan, waarbij in de geschiedenisboeken te lezen valt dat het de plaatselijke timmerlieden waren die de aanzet gaven tot de huidige Fallas. Zij maakten aan het einde van de winter hun werkplaatsen schoon, veegden de houtschilfers bijeen, voegden resten hout en oude rommel toe en staken het geheel in brand omdat dat een zuiverende werking zou hebben.

Al in 1740 gingen sommige van deze brandstapels vergezeld van een satirische bijbetekenis. Er werden poppen van gehate personages gemaakt van textiel en karton en deze bespotte personages werden meeverbrand. Toen de gemeente Valencia in 1895 prijzen begon uit te reiken voor de meest originele Falla veranderde de aard van de beelden: ze werden kunstzinniger en men ging beter materiaal gebruiken. Textiel en karton werden vervangen door papier-maché en nog veel later door piepschuim, de beeldengroepen werden steeds groter en ingenieuzer en het ontwerpen en vervaar­digen van Fallas groeide zelfs uit tot een erkend beroep. Vandaag de dag worden er alleen in de stad Valencia al 385 brandbare creaties neergezet. Dit zijn de grote beeldengroepen, de kinderbeelden (die kleiner en eenvoudiger zijn) en de entrees van de barracas, de feesttenten.

Wat niet veranderd is ten opzichte van vroeger eeuwen, is dat elke wijk zijn eigen falla heeft. Een wijk kan zelf bepalen in welke categorie het wil meedingen naar de prijzen voor mooiste falla. Dat hangt namelijk af van de hoeveelheid geld die de feestvereniging in die wijk eraan wil besteden. De Fallas van de hoogste categorie zijn ware monumenten die vele tientallen meters hoog zijn en die vele tienduizenden euro’s kosten. Elke wijk bedenkt ook zijn eigen thema en meestal zijn er in de beeldengroepen actuele thema’s en bekende personages uitgebeeld, op een satirische manier.

Een Falla is dus een beeldengroep en in die beeldengroep spelen personages de hoofdrol. Deze uitgebeelde personages zijn de zogenoemde ninots. Dit woord kan worden afgeleid van het Catalaanse woord voor pop. Elke falla heeft meerdere en soms zelfs een groot aantal ninots en de feestvereniging van elke falla kiest haar meest geslaagde ninot uit om deze tentoon te laten stellen tijdens de speciale exposities, die in zowel Va­lencia als Denia in de weken voorafgaand aan de Fallas-feesten worden georganiseerd.

Het publiek kan de ninots komen bekijken en bovendien via stemming laten weten welke ninot het meest in de smaak valt. De ninot met de meeste publieksstemmen krijgt de titel ‘ninot indultado’, hetgeen ‘de begenadigde ninot’ betekent. Deze piepschuimen pop zal als enige niet in de brand worden ge­stoken op 19 maart. De ninot indultado wordt uit de Falla verwijderd voordat de beeldengroep in de brand gaat en ze krijgt (in Valencia) een plekje in het plaatselijk feestmuseum.

Omdat de fallas tegenwoordig zo groot en ingewikkeld zijn, is het neerzetten van de beeldengroepen een hele klus. Toch is de organisatie er heel streng in en de wijken krijgen slechts één dag de tijd om de kinderbeelden neer te zetten en één dag om de grote beeldengroepen op te bouwen. Dit neerzetten van de beelden wordt de plantà genoemd. Het is duidelijk dat dit Valenciaanse woord van het werkwoord plantar (planten, neerzetten) komt. In de avond van de 16e maart moeten alle beeldengroepen opgebouwd zijn en wat er niet af is, mag ook niet meer later worden toegevoegd.

Vanaf de 15e maart is een groot deel van de stad dus voor verkeer afgezet. De beeldengroepen en de barracas nemen pleinen en straten in beslag en voor even is het de voetganger en niet de auto die de dienst uitmaakt. Elke wijk heeft zijn eigen feestvereniging en van elke vereniging gaat een deel van de leden tijdens de feesten ge­kleed in traditionele kledij. In deze kledij lopen de falleras en falleros in optocht door de wijk en soms bezoeken ze, begeleid door muziek, bevriende wijken. Zodoende is de stad voortdurende gevuld met deze kleine optochtjes. De kledij van de fallera bestaat uit een lange jurk met een prachtige geborduurde rok. Het haar is kunstig opgestoken in drie knotjes en wordt versierd met sierkammen. De fallero gaat eenvoudiger gekleed, zijn kostuum van pofbroek, wit overhemd en vestje heeft Moorse invloeden en is afgeleid van landbouwers uit vroeger eeuwen.

Elke feestvereniging vaardigt maanden voor het begin van de feesten één fallera af als kandidaat voor de verkiezing van de feestkoningin. De uiteindelijk gekozen ko­ningin neemt met haar prachtige fallera-kostuum een belangrijke rol in bij officiële feestonderdelen als de plantà, de bloemenofferande en de cremà (zie hierna).

Een Spaans feest is niet compleet zonder vuurwerk en dat geldt zeker voor de Fallas in Valencia. Vanaf 1 maart wordt er elke dag om 14.00 uur een zogenoemde mascletà georganiseerd. Het woord mascletà komt van het Valenciaanse woord voor een be­paald soort rotje, de masclet. Op het plein voor het stadhuis van Valencia worden lange koorden opgehangen met daaraan honderden rotjes gebonden. De koorden zijn met papier omwikkeld zodat de vonken sneller overspringen. Om precies 14.00 uur wordt het eerste rotje afgestoken en wat dan volgt is een lawaai dat kan oplopen tot 120 decibel en dat ongeveer vijf minuten duurt. De Valencianen zijn dol op dit onderdeel, ze willen er zo dicht mo­gelijk bij staan om het lawaai in hun hele lijf te voelen. De buitenlandse toeristen hebben vaak meer be­wondering voor het siervuurwerk, dat tussen 15 en 19 maart elke avond wordt afgestoken en waarvan dat van 18 maart het langste en mooiste is.

De Fallas eindigen met de dag van San José, in?Spanje tevens Vaderdag. Op de late avond van deze dag verzamelen de mensen zich rondom de beeldengroepen en laten zich zoals elk jaar fascineren door het vuur van de cremà. ‘Cremar’ betekent verbranden en dat is dan ook precies wat er met de prachtige piepschuimen creaties gebeurt: de één na de ander gaat in vlammen op.

Door: Bea Lutje Schipholt

(Bron:Weekblad De Week)


Klik hier voor een pps

zaterdag 9 maart 2013

Komen er bordjes met seks verboden bij de tempels op Bali?

© Thinkstock.
Mogelijk zullen in de toekomst tempels op het Indonesisch eiland Bali een bordje bij krijgen, naast 'verboden te roken' en 'eten verboden': 'seks verboden'.
Op Bali ontstond een schandaal toen een stel toeristen uit Estland in een hindoetempel in Saraseda in volle seksuele actie werd betrapt. Dat gebeurde toen functionarissen de staat van herstelwerken kwamen opnemen.

De politie kwam eraan te pas. Na een kort verhoor mocht het paar beschikken. Volgens Hadi Purnomo zei het stel echt niet te weten dat het in Balinese tempels verboden is te vrijen.

De autoriteiten belisten het stel een boete van omgerekend 1.600 euro te laten betalen. Dat geld laat toe een een ceremonie te financieren om de tempel te 'zuiveren'. Voorts overwegen de autoriteiten aan de ingang van tempels een bordje 'seks verboden' te hangen.
(bron: HLN.be)

Er was eens..... de sprookjesroute van Grimm

De rattenvanger van Hamelen
2013 is het jaar van de Gebroeders Grimm in Duitsland. Aanleiding is de 200ste verjaardag van de sprookjesverzameling 'Kinder- und Hausmärchen', waarmee Jacob en Wilhelm Grimm wereldberoemd werden. We trokken langs de 600 km lange 'Märchenstraße', een sprookjesroute geïnspireerd door hun leven en werk.
Het Grimm-pad in Marburg De gebroeders Grimm in Hanau  
 
Het Reinhardswald
De Bremerstadsmuzikanten
Er was eens een stadje dat Hanau heette en waar met nauwelijks één jaar verschil de gebroeders Grimm ter wereld kwamen: Jacob Grimm op 5 januari 1785, zijn broer Wilhelm op 24 februari 1786. Geen wonder dus dat Hanau, onder de rook van Frankfurt, het begin van de sprookjesroute is. Op de Neustädter Marktplatz zit de ene broer, in brons en levensgroot, met een boek op schoot, de andere leest mee. Hier woonden ze hun eerste kinderjaren.

Van de tastbare herinneringen, zoals het geboortehuis is geen steen meer overgebleven, want in 1945 werd Hanau door bommen van de kaart geveegd. Niettemin wil Hanau pronken met zijn sprookjesvertellers. Dit jaar organiseren ze dan ook een sprookjesfestival tijdens de lente in het amfitheater van het Schloss Philippsruhe.

Koning Lijsterbaard
Slechts 50 kilometer verderop, langs de weg van Frankfurt naar Leipzig, in Steinau an der Straße, sleten de broers hun jeugdjaren. Steinau sluimert al jarenlang in de schaduw van een imposante burcht met een 35 meter hoge, vierhoekige toren. Tussen de Katharinenkerk, waar grootvader Friedrich Grimm ooit pastoor was, en het schoolgebouw, waar de broertjes leerden lezen en schrijven, staat nu de Grimm-bron. Uit de kreeft uit het sprookje 'De Meesterdief' spuit water, op de sprookjeszuil te midden van de bron herken je Vrouw Holle, Repelsteeltje en de boze heks uit Hans en Grietje. "Ik vertel héél graag sprookjes", zegt stadsgids Günther Mirsch. Samen met zijn collega's, verkleed als Koning Lijsterbaard, Rapunzel of Sneeuwwitje, voeren ze dagelijks geïnteresseerden langs de belangrijkste Grimm-pleisterplaatsen in de stad. "Mijn favoriet blijft niettemin het Brüder Grimm-Haus", zegt hij (5 euro). Tussen 1791 en 1796 had vader Grimm zijn kantoor op de eerste verdieping en speelde het gezinsleven zich af op de begane grond. Nu wonen er de Gelaarsde Kat, Sneeuwwitje en Moeder de Gans, een creatie van de bekende Franse sprookjesschrijver Charles Perrault.

Geografisch houdt de Märchenstraße zich niet aan de levensloop van de gebroeders Grimm. Gingen ze eerst naar Kassel en daarna naar Marburg, dan stuit de reiziger op weg naar het noorden eerst op Marburg. Sierlijke vakwerkgebouwen sieren er de nauwe straatjes en mensen rennen de trappen op en af. Jacob Grimm schreef ooit: "Ik geloof dat er meer trappen op straat zijn dan in de huizen. Bij één huis ga je zelfs bij het dak naar binnen."

Daar, aan de Lahn, studeerde het tweetal tussen 1802 en 1806 rechten en haalden ze inspiratie voor sprookjes als Assepoester en De Gouden Vogel. Marburg trakteert dit jaar op een 'Grimm-Dich-Pfad' dat vanaf de Elisabethkirche 109 meter omhoog loopt naar het kasteel van de landgraaf. Onderweg spot je sculpturen van de Wolf en de Zeven Geitjes, pluk je Sterrendaalders aan de Universitätskirche, zoek je op het marktplein de vliegen uit Het Dappere Kleermakertje, tel je de kaboutermutsen bij de Neuer Kanzlei en probeer je misschien wel de rode Assepoesterschoen aan, die zo groot is dat hij moeiteloos elke bruid ter wereld past.

Huis van Sneeuwwitje
Verder voert de Märchenstraße door het Schwälmer Land, het Roodkapjesland, waar tijdens de Ziegenhainer Salatkirmes, de kermis vlak na Pinksteren, ongetrouwde meisjes nog steeds een rood mutsje dragen.

In Schwalmstadt-Treysa spuwt de ezel van Tafeltje-dek-je munten, en net voor Bad Wildungen kom je nog langs een kleinood dat de magische naam Bergfreiheit draagt. Deze plaats is bij sprookjeslezers vooral bekend onder de naam 'achter de zeven bergen, bij de zeven dwergen'.

Hoe de Grimms van de kinderarbeid in de Bergfreiheiter kopermijnen tot het verhaal over Sneeuwwitje kwamen, kom je te weten in het liefdevol ingerichte huis van Sneeuwwitje (2 euro).

In Kassel is het Bellevue (3 euro) - sinds 1972 het officiële Grimm-museum - een aanrader. Meubels, gebruiksvoorwerpen, schilderijen en boeken gidsen je door het leven van de broers. Een hele verdieping is ook gewijd aan de taalwetenschappelijke arbeid van de Grimm-boers.

Tegenover het museum kun je bij de bakkerij Nenninger bij een stukje Grimm-taart even op adem komen. Of dit misschien de tongstrelende taart is die Roodkapje naar haar oma bracht? Wie weet...

Meest gekuste meisje
De Gänseliesel van Göttingen is 's werelds meest gekuste meisje. Iedere nieuwe doctor in deze studentenstad aan de Leine moet haar op de bronzen mond zoenen - hoewel dat eigenlijk verboden is. Het ganzenhoedstertje staat in een fontein op het marktplein, aan de voet van het eeuwenoude stadhuis. Voor de broers Grimm is Göttingen onlosmakelijk verbonden met het hoogleraarschap maar ook met de Göttinger Sieben, de zeven hoogleraren , onder wie de Grimms, die zich in 1837 verzetten tegen het opheffen van de vrijzinnige grondwet en daardoor werden ontslagen. Zij trokken terug naar Kassel; wij reizen verder noordwaarts.

Eindeloos lijkt de weg die zich slingert door het Reinhardswald, het grootste bos in de bondsstaat Heesen. Op een heuvel doemt opeens de Sababurg, dat ook wel het kasteel van Doornroosje zou kunnen zijn, op.

Iets verderop, in Trendelburg zie je de toren waarin Raponsje - zo vertelt de legende - jarenlang opgesloten zat.

Lang & gelukkig
Te midden van Hamelen herinnert een fontein aan de beroemdste gast van de stad: de Rattenvanger van Hamelen. Er wordt verteld dat de stad in 1284 door een vreselijke rattenplaag werd geteisterd. De burgemeester riep toen de hulp van de Rattenvanger in. Omdat de stadsraad het succesvolle werk van de muzikant niet betalen wou, lokte de Rattenvanger vervolgens alle kinderen uit de stad en verdween met hen, voor eeuwig en altijd.

Wilhelm en Jacob leefden nog een tijdje betrekkelijk lang en gelukkig. Na hun exil in Kassel verhuisden ze naar Berlijn, waar Wilhelm in 1859 en Jacob in 1863 overleed. De sprookjesroute eindigt echter niet in Berlijn, maar in Bremen, de stad van de vier stadsmuzikanten. Zowel de veel te oude ezel, hond, kat als haan ontvluchtten hun heer of dame des huizes en dromen ervan muzikant te worden in Bremen. Of ze daarin slaagden, vertelt het sprookje spijtig genoeg niet.

Pretparken vieren mee
Efteling
Wat is het geheim achter sprookjes? Wie waren de gebroeders Grimm? Op 14 maart zullen wetenschappers uit België, Nederland en Duitsland hun nieuwste inzichten delen en in de Efteling. In de siertuin wordt een standbeeld van de broers Grimm onthuld als ode aan de Efteling, die dit cultuurerfgoed al 60 jaar in leven houdt. Aanmelden kan via de website.

Europapark
Het grootste attractiepark van Duitsland, het Europa-Park, verwelkomt naar aanleiding van 200 jaar Grimm-sprookjes zes nieuwe figuren in het Grimm-dorp. Onder anderen het Dappere Snijdertje en de figuren uit Ezeltje-strek-je, Tafeltje-dek-je deden hun intrek. Het pretpark in het Zwarte Woud is niet alleen het op één na best bezochte van Europa, het werd ook al tot beste pretpark in Europa gekroond!




(Bron: HLN.be)