Texel

De Cocksdorp

Wandelen op Heerlijk Texel

Kleurige Slufter

door Joop Duijs

Wandelen op de Waddeneilanden is genieten in de overtreffende trap. Op de veerboot stappen is overgaan in een lager tempo, een ander leven. Je gaat even een dagje op vakantie.

• Klik om te downloaden:
• Texel1.gdb
• Texel2.gpx

Elk uur vaart de boot van Den Helder naar Texel. In het seizoen bijna altijd bomvol, maar nu de scholen weer zijn begonnen volop ruimte op de verschillende dekken. We gaan wandelen van De Cocksdorp op het uiterste, noordelijke puntje van het eiland naar Ecomare, even ten zuiden van De Koog.
Onderweg met de bus krijgen we een mooi beeld van het eiland en we blijven een paar extra haltes zitten om nog even een blik te kunnen werpen op Vlieland, dat aan de overkant in de zon ligt te glinsteren.

Het Krimbos

Na het verlaten van de bus gaan we van start in het Krimbos. In de jaren tachtig van de vorige eeuw aangeplant en daarom vooral vol loofbomen. Via een breed graspad komen we langs het gelijknamige vakantiepark en de 9-holes golfbaan van De Texelse.

Bedenker van deze wandeling, boswachter Erik van der Spek van Staatsbosbeheer, heeft een aantal al bestaande rondjes aan elkaar gekoppeld en zo pikken we gelijk na het passeren van het clubhuis van de golfvereniging, de Hanenplaswandeling op die rond een duinplas gaat en zo is genoemd omdat hier vroeger kemphanen voorkwamen. De duinplas werd grotendeels drooggelegd, maar het is bedoeling dat het braakliggende gebied door te plaggen weer in een natte duinvallei wordt hersteld.

Polder Eierland

Verderop pikken we het fietspad op dat van De Cocksdorp naar De Koog gaat. Links zien we de polder Eierland. Dit gebied was zo'n twee eeuwen geleden nog een kwelder in De Waddenzee. Het dorp dankt zijn naam overigens niet aan de beroemde tv-speurder, maar aan Nicolaas de Cock, voorzitter van een maatschappij uit het zuiden van ons land dat het recht kreeg de kwelder te bedijken. Boerderijen hier in de polder dragen daarom namen als Antwerpen, Gent en Nieuw-Breda.

De Slufter

We verlaten het fietspad weer en steken het duin, een oude stuifdijk, over naar een enorme strandvlakte, de Slufter. Een voorrecht om hier te mogen wandelen, terwijl aan de einder golven met witte schuimkoppen op het strand stukslaan, want de Slufter staat in open verbinding met de Noordzee. Het gebied is ontstaan door dijkdoorbraken en het altijd wisselende tij. Bij hevige stormen stroomt de vlakte vol zout water, waardoor het een paradijs is voor allerlei soorten vogels en zeldzame, zoutminnende plantjes die de verschillende maanden kleur geven. In mei maakt engels gras de vlakte felroze, in juli en augustus kleurt lamsoor de vlakte paars, terwijl het najaar rood gloeit door zeekraal.
Op weg naar het strand passeren we via rubbermatten de Muyplas, waar in het voorjaar aalscholvers en lepelaars broeden. Vanaf half april keert ook de nachtegaal hier weer terug uit Midden-Afrika. Eigenlijk had men dit gebied begin vorige eeuw willen ontginnen tot landbouwgrond, maar Staatbosbeheer liet de natuur toch gewoon zijn gang gaan. Door de steeds hoger groeiende duinen steeg ook het grondwater in de duinvalleien en zo is de Muyplas ontstaan. Links zien we de Bertusnol, een hoog duin (nol in het Noord-Hollands) waar vanaf u een fantastisch uitzicht heeft over de duinvallei.

Langs de waterlijn

Langs het strand lopen blijft voor uw verslaggever toch het ultieme wandelen. Vlak langs de waterlijn, met de wind in de haren, de blik op oneindig en het verstand op nul. En altijd wat te beleven op zee. Vissersboten vlak onder de kust en containerschepen wat verder op het water, onderweg met hun lading tussen de verschillende continenten. Het blijft fascineren.

Texelse Witte

Bij strandpaal 21 lopen we het strand weer af en drinken een heerlijke Texelse Witte bij het gelijknamige strandpaviljoen. Als we verdergaan steken we camping Kogerstrand over, waar de eerste lege kampeerplaatsen al weer zichtbaar zijn. Na de camping pikken we de blauwe paaltjes van de Seetingwandeling op die ons leidt door naaldbossen die zo'n honderd jaar geleden zijn geplant voor de houtproductie. Het is bijna niet voor te stellen, maar voor die tijd was Texel een vrijwel boomloos eiland. Nu beschermt het bos het dorp De Koog en de omliggende landerijen tegen de stormen die van zee over het land kunnen razen.

Ecomare

Vlak voor Ecomare, met o.a. een natuurmuseum, zeehonden- en vogelopvang en zeeaquarium, zien we een standbeeld van Jac. Thijsse. Eigenlijk veel te klein voor zo'n groot man.
Wandelwijzer: 16 km. 85% onverhard. Honden toegestaan. Horeca in De Cockdorp, in het seizoen bij diverse strandpaviljoens, en in De Koog.

Jac. P. Thijsse

Het standbeeld van Jac. P. Thijsse, is misschien eigenlijk wel wat te klein, voor zo'n groot man.....

Thijsse (1865-1945) werd na de kweekschool onderwijzer op een lagere school op Texel. Hij was dol van het eiland, maar verhuisde na twee jaar toch terug naar Amsterdam omdat zijn vrouw niet kon aarden op het waddeneiland. Samen met Eli Heimans, ook onderwijzer, was hij eind negentiende eeuw de drijvende kracht achter het ontstaan van een nationale natuurbeweging. Door de plannen van de gemeente Amsterdam om het Naardermeer vol te storten met huisvuil begrepen Heimans en Thijsse dat er een organisatie moest komen om bedreigde, waardevolle natuurgebieden van de ondergang te redden. Zo werd in 1905 Natuurmonumenten opgericht en werd het Naardermeer het eerste natuurreservaat van Nederland.
Thijsse kreeg nationale bekendheid omdat hij door koekjesfabrikant Verkade uit Zaandam werd gevraagd boekjes te schrijven. Bij de koekjes zaten plaatjes die mensen konden plakken in albums waarvoor Thijsse de teksten had geschreven. Een aantal albums haalde een oplage van meer dan 100.000. Ook schrijver Jan Wolkers, die vele jaren op Texel woonde, was gek van Thijsse: "In mijn prille jeugd waren er maar twee schrijvers: God die de bijbel had geschreven en Jac. P. Thijsse, die de albums van Verkade geschreven had".
(Bron:Telegraaf)