De Plaine de la Crau met op de achtergrond de Provençaalse hoogvlakten.
Fleur de sel, volgens fijnproevers het beste zout ter wereld.
Het haventje van Fos-sur-Mer.
De Camargue is een waterland. Overal waar je kijkt, zie je stromen, stranden, étangs of zoutmeren, de Rhônedelta met haar wirwar van waterwegen en uiteindelijk de Middellandse Zee. Een van de belangrijkste wetlands van Europa, een uniek en beschermd natuurgebied, habitat van purperreigers en roze flamingo's. Het gros van de bezoekers rijdt linea recta door naar het meest westelijke deel, waar grote toeristische trekpleisters als Arles en Les-Saintes-Marie-de-la-Mer de massa opslokken. Het oostelijke deel is relatief onbekend. "Jammer", meent Vlaming Marc De Schutter. In twee dagen loodst Marc ons langs middeleeuwse molens, onmetelijke stranden, onaangetaste dorpskernen en zijn eigen haven.
La vie provençale
Op Plage Napoleon trekken de kitesurfers zich niets aan van de rookpluimen van de petrochemie in de golf van Fos-sur-Mer op de achtergrond. Dit is met zijn 120 meter het mooiste en breedste strand van de Camargue. Op een boogscheut van Plage Napoleon ligt Port Napoleon. Negen jaar geleden kreeg de Antwerpse zakenman Marc De Schutter (51) de kans om deze privéjachthaven te reorganiseren en uit te baten. Booteigenaars huren hier hun standplaats of laten hun schip op de werf renoveren, maar je kan er ook een zeiljacht of motorboot huren, eventueel inclusief water- of jetski's. Bootloze bezoekers kunnen in Port Napoleon terecht voor een boottripje over de Rhône naar Arles, waar geluncht wordt in het drijvende restaurant La Péniche.
Omgekeerd is Port Napoleon voor het varende cliënteel de ideale uitvalsbasis voor een uitstap op het land. Naar het naburige 10de-eeuwse dorpje Fos-sur-Mer bijvoorbeeld, een typisch voorbeeld van een village perché, hoog op een uitstekende rots, vanwaar je een fantastisch uitzicht hebt op de Plaine de la Crau. Op dit vlakke achterland met steenvlakten en graslanden laten herders hun schapen al sinds mensenheugenis grazen. Hier is ook de traditie van de transhumance nog springlevend, de grote schapentrek naar de Provençaalse hoogvlakten en terug, een jaarlijks terugkerende va-et-vient van duizenden schapen die onlosmakelijk verbonden is met de Provençaalse identiteit.
Vanaf de aanlegsteigers in de drie kleine haventjes die samen de haven van Port-Saint-Louis-du-Rhône vormen, maken kleine houten bootjes zich voor dag en dauw gereed voor la pèche au gros, de tonijnvangst. Niet voor langslapers, want al om vijf uur varen ze uit. Als de bootjes zo'n veertig mijl van de kust zijn, beginnen de vissers de jacht, die vaak de hele dag duurt, met een flink ontbijt dat traditiegetrouw wordt weggespoeld met witte wijn. Wie zin heeft, mag mee. Dat valt allemaal te regelen in Port Napoleon.
Fleur de sel
Stel dat je van de lokale producten zou moeten leven, dan zou je zeer goed af zijn in de Camargue. Mosselen, olijven, wijn, kruiden, fruit, schapen- en stierenvlees, zelfs biologische rijst... Het land is rijk aan grondstoffen, en dat weerspiegelt zich in de streekkeuken. En dan is er nog het zout dat aan de zee wordt onttrokken. Sel de Camargue en het kostbare fleur de sel, volgens fijnproevers het beste zout ter wereld, worden gewonnen in grote, witte zoutbassins en -lagunes, onder meer in de buurt van Salin-de-Giraud. Dit werkmansdorpje werd speciaal voor de zoutwinning opgetrokken en heeft met zijn rechttoe rechtaan stratenplan een heel apart karakter.
(Bron:HLN.be)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten